Fransız düşüncesinin bakışındaki temel sorun İslâm. Kendilerini bildi bileli böyledir. Batı düşüncesinin temel bakışını oluşturan Fransız düşüncesidir. Hatta öncüsüdür. İngilizler ve diğer Batılı toplumlar daha sonra bu halkaya dâhil olurlar. Fransız aydınlanması Batı’nın aydınlanmasıdır.

10. yüzyıldan itibaren İslâm’ın yayılışı, Haçlı seferlerinin sonuçsuz kalması onları tedirgin eder. Oryantalist faaliyetlerle Müslümanları anlamak, onların iç dünyasını bilmek için büyük çaba harcanır. Artık silahla değil, kültür ile büyük bir hamlede bulunulur. Oryantalistlerin faaliyetleri Müslümanların kültürel yapısı, aile özellikleri, insanî ilişkileri üzerinedir. Tanzimat hareketinde bulunanların merkezi Paris’tir. Paris’in büyüleyiciliği fazlasıyla etkiler. Batı, yani Fransa düşüncesi kiliseyi de devre dışı bırakır. Metafizik yok sayılır. Voltaire, Ernest Renan, Victor Hugo, Gérard Nerval gibi düşünürlerin çabası önemlidir. Napolyon’un Mısır Seferi’ni de bu bağlamda değerlendirmek gerekir.

Müslümanların içten içe kuşatılmaları onlar için büyük bir başarı. Bunun etkileri bugüne kadar devam ediyor. Fransız pozitivizminin ve düşüncesinin etkisi Cumhuriyet ideolojisinin temelini oluşturuyor. Bu, sadece Türkiye için değil Mısır, Cezayir ve Tunus, Afrika’daki birçok topluluk için geçerli.
Ernest Renan’ın en büyük çabası Müslümanları İslâm’dan uzaklaştırmak. Batı düşüncesine kapılanların temel felsefeleri ve düşünceleri de bunun üzerine kurgulu. İslâm’dan uzaklaşmak ve toplumu uzaklaştırmak. Cumhuriyet’in onuncu yılında söylenen “On yılda on beş milyon genç yarattık” marşının sunucu da budur. Kendi medeniyetiyle, düşüncesiyle, inancıyla olan bir savaşın sunucu. İslâm düşüncesinin, medeniyetinin yok sayılması.

Batılı düşünürlerin bütün yoğunluğu ve çabası kültür ve edebiyattır. Bu yolla istenen sonuçlara varmak. Bizdeki Batıcı aydınlara bakıldığında bunun yansımaları görülmektedir.

Peygamberimize hakaret eserleri yayımlanır. Peygamberimiz yılan başlı, zehir saçan bir ejderha olarak tanımlanır. Voltaire’in Mahomet ve Fanatizm Trajedisi adlı eseriyle Peygamberimiz küçük düşürülür. Papalık Voltiare’i dışladığı hâlde bu eserinden ötürü ödüllendirilir. Voltiare’in bu eseri hariç bütün eserleri Türkçeye çevrilir. Batıcı aydınların onlardan fazlasıyla etkilendiği ortada. Düşünce çatışmalarının temelini de bunlar oluşturuyor.

Müslümanların temel sorunu da düşüncelerine sahip çıkmayışları. Ya da düşüncelerinin temelinin ne olduğunun farkında olmayışları. Dışarıdan gelen düşüncelere kapılışları. Batı’nın büyülü dünyası, teknolojisi ve hayat anlayışının kuşatıcılığı belirgin. Bizde de düşünce akımlarının hareketlerinin arka planında kültürel yabancılaşma var. İslâm’ın kuşatıcılığı, birleştiriciliğinin önüne geçilmiş bulunuyor. Buna katkı sağlayan da Müslümanların kendisi. Irkçılık, milliyetçilik, sağ, sol, liberalizm, muhafazakârlık bu düşünüşler yabancı kökenli. Bize ait olmayan kavram ve oluşlar.

Fransa’da Peygamberimize karşı başlatılan kampanya ilk değil. Bunların daha öncesi var. Bunu anlatmaya çalışıyoruz. Hamasi duygularla karşı çıkmak sadece geçici bir durum. Elbette olması gerekir ama İslâm düşüncesinin ana tezini, düşüncesini, inanışını önce insanımıza anlatmak gerekir. Edebiyatla, sanatla, kültür ve düşünceyle. Ne yazık ki bizde bu gibi durumlarda hamasi ve ayran kabartıcı tutumlar öne çıkıyor. Bir süreliğine bir dalga alıştırıyor. Sonra da unutuluyor. Yeniden başa dönülüyor.
Büyük bir dalga ile karşı karşıya bulunuyoruz. İnsanımızı derinden etkileyecek manevi bir güç birikiminden yoksunuz. Kendimiz bu anlamda yeteri derecede düşünce birikimine sahip değiliz.

Batıcı Fransız pozitivist düşüncesine kapılan büyük kesimler var ve bu asla yadsınamaz. Bize düşen sadece siyasal anlamda değil, düşünce anlamında da yeniden büyük bir hamlede bulunmak. Diriliş düşünce ve ekolünü yeniden merkeze oturtmalıyız.

Kaynak: https://www.milligazete.com.tr/makale/5639142/ali-haydar-haksal/savas-islamla